Damnica (kaszb. Damnica, niem. Hebrondamnitz) – duża wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Damnica. Wieś jest siedzibą sołectwa Damnica.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Jest ważnym ośrodkiem gospodarczym i edukacyjno - administracyjnym. Siedzibę ma tutaj Urząd Gminy Damnica, Nadleśnictwo Damnica, Zespół Szkół w Damnicy (obejmujący przedszkole, szkołę podstawową i gimnazjum), Ośrodek Szkolno-Wychowawczy, Stacja Pasażerska i Towarowa (na trasie linii kolejowej Gdańsk - Stargard Szczeciński), Składnica Drewna Lasów Państwowych, Komisariat Policji, Urząd Pocztowy i wiele innych jednostek użyteczności publicznej oraz zakładów wytwórczych.

Pierwszymi właścicielami dóbr damnickich byli pomorscy feudałowie von Stojentin (od 1407 roku). Po wojnie 10-letniej stały się własnością Daniela Hebrona, który pochodził ze Szkocji. Był on synem Aleksandra Hepburna, zwolennika Marii Stuart, który po jej zamordowaniu uciekł na Pomorze. Na początku XIX wieku (1910 r.) właścicielem Damnicy został Karl von Gamp, który został wyniesiony przez cesarza Wilhelma do godności barona von Gamp-Massaunen. Karl von Gamp prowadził szeroką działalność polityczną, będąc m.in. członkiem Reichstagu. Jego prawnik prowadził sprawy znanej firmy farmaceutycznej Bayera (ta sama firma, która obecnie najbardziej znana jest z produkcji aspiryny). Z firmą tą w późniejszym czasie związał się dodatkowo poprzez związek małżeński z Klarą, która była córką właściciela firmy. Córka Karla i Klary ? Ilza wspólnie z mężem Karlem Armsterem byli ostatnimi właścicielami Damnicy.

Ośrodek Szkolno - Wychowawczy (funkcjonujący od 1955 roku) znajduje się w pałacu, który pochodzi z 1871 roku. Został on zbudowany na zlecenie Richarda von Blankensee według projektu Gustava Koehlsbaha. Przyszły właściciel, baron Karl von Gamp-Massaunen w 1890 poślubił Klarę - córkę Friedricha Bayera - założyciela koncernu chemiczno-farmaceutycznego. Dawało mu to tak wysokie udziały w przedsiębiorstwie, że od 1910 roku został właścicielem całego pałacu i jego otoczenia. Majątkiem władał do swojej śmierci w 1918 roku; potem jego żona (do śmierci w 1938), a następnie ich najstarsza córka Ilse wraz z mężem Karlem Armsterem (śpiewak operowy i malarz).

Część parterowa pałacu ma charakter reprezentacyjny; piętra są częścią mieszkalną. Nad wejściem umieszczone jest witrażowe nadświetle, ściany wykładane są drewnianą boazerią otaczającą kasetony. Nad holem znajduje się żyrandol w kształcie żaglowca.

Na parterze najpyszniej przedstawia się sala balowa zwana lustrzaną. Na ścianach znajdują się kasetony z ozdobną tkaniną otoczone drewnianą boazerią. Między nimi znajdują się wąskie lustra kryształowe i kinkiety w kształcie kwiatów. Plafon przedstawia alegorię pór roku (1902, malarz: Max Gärtner).

Sala sąsiaduje z palmiarnią (obecnie biblioteka). Prowadzą do niej półkoliście przesklepione drzwi ujęte w kolumny ze złoconymi jońskimi kapitelami podtrzymującymi ozdobną arkadę. Tu ściany wykładane są czerwonym marmurem. Znajduje się tu 12-metrowa palma konopna, która została przywieziona w 1919 roku z Palestyny. Na tym samym poziomie znajdują się też: sala myśliwska (jej ściany zdobią malowidła wykonane przez Maxa Gärtnera w 1901 roku) i dwa neorenesansowe piece kaflowe.

Majątek był często odwiedzany w latach dwudziestych i trzydziestych wieku XX przez niemieckiego malarza ekspresjonistę i grafika - Maxa Pechsteina (1881 - 1955).

Miejscowość jest siedzibą gminy Damnica